... ...
... ...
Update Required To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.
30.6.2020
Επιζών
Δεινός Κολυμβητής
Σε παραισθήσεων κύματα
Κοχύλια που σε οδηγούν
-με ψέματα-
Εντός βυθού
Να ριζώσεις
Δειλός Επιζών
Σε ανομβρίας χώματα
Πουλιά που σε σέρνουν
-με αλήθειες-
Εκτός κλουβιού
Να πετάξεις
Αλιεύθηκε από τον τοίχο του Δημήτρη Κρανιώτη
Read more
29.6.2020
Η μυστική επίδραση ενός πορτρέτου Αγάπης
Χαίρε! Ω! Χαίρε
…ομογάλακτου θρηνητικού άσματος
μυστική εκβολή φωτός
πώς ο πόνος ξεχύθηκε της καρδιάς σου;…
…μόνη εσύ Κυρία της Μεσημβρίας
σε συλλαβίζουν τ’ άσπαρτα χωράφια διψασμένα
σε σιγοντάρουν οι ιδανικοί κουμπάροι
-Θλίψη και Χαρά- στο Εργόχειρό σου…
όλη σου η ζωή
μια ζώσα απεικόνιση της έκφρασης
η ελπίδα
πως κάποτε θα ζωγραφίσουμε
το αληθινό πορτρέτο της Αγάπης μας.
Αλιεύθηκε από τον τοίχο του Pavlos Kastanaras Read more
28.6.2020
-Αύγουστος ήταν;-
Οι δύο παύλες που άλλαξαν
τη ροή της Ελληνικής ποίησης
του εικοστού αιώνα: δύο δοκάρια,
δύο άξονες, δύο σπαθιά.
Το δρεπανοφόρο
άρμα του Καβάφη άρχισε να θερίζει
απογόνους και προγόνους, η απίθανη
μηχανή Καβάφη μπήκε σε λειτουργία
μαζί με την ύψιστη αυτοειρωνεία
τη σοφή αν θέλετε αμφιβολία
(μας πήγε αλήθεια πολύ μακριά…)
του τεχνίτη μπρος στο τελειωμένο
έργο το αδυσώπητο ερωτηματικό:
εκείνη του Αυγούστου
-Αύγουστος ήταν;- η βραδυά…
Αλιεύθηκε από τον τοίχο του Efthymios Lentzas
Αλιεύθηκε από τον τοίχο του Efthymios Lentzas
για τον οποίον και γράφτηκε από τον Σωτήρη Παστάκα Read more
Ο άνθρωπος σαν μέρος του Όλου επιδρά θετικά ή αρνητικά σ’ αυτό, ωστόσο αγνοεί τη Σχέση αλληλοεπιδράσεως και τους νόμους που τη διέπουν. Σ’ αυτή τη συνειδητότητα προσπάθησαν να τον οδηγήσουν οι Μεγάλοι Μύσται.Σήμερα μπορούμε να είμαστε ενήμεροι για το τί συμβαίνει σε κάθε πλευρά του πλανήτη, γεγονός που μας κάνει κοινωνούς των προβλημάτων, αυτό αποτελεί μια μορφή παγκοσμιότητας.
Η πραγματική όμως παγκοσμιότητα θα επέλθει όταν ο κάθε άνθρωπος αποκτήσει τη συνείδηση ότι είναι ένα μέρος του όλου και μπορεί να αλληλεπιδράσει θετικά μ’ αυτό.Τότε θα συνδέεται με τον άλλον ως συνάνθρωπος, έχοντας τη συναίσθηση ότι έχει ίσα δικαιώματα στη ζωή και στην ελευθερία. Διαφορετικά, η παγκοσμιοποίηση θα είναι μια επιβολή εξουσιαστική στις ελευθερίες και στα δικαιώματα που καθιστούν τον άνθρωπο Πρόσωπο. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε την παγκοσμιότητα σαν μια αόρατη αλυσίδα που συνδέει τα πάντα. Αυτή είναι δηλωτική της Σχέσεως. Read more
27.6.2020
Ἀνιλίνες
α΄
Κάναμε ψυχὴ
τὸ χαρτὶ καὶ τὸ μολύβι.
Πιστέψαμε πὼς τὰ μοιραῖα
δὲ μένουν ἀναπότρεπτα
σὰν πιάσεις καὶ τὰ γράψεις
στὴν ψυχή σου.
Στὸν πρῶτο στίχο
ποὺ σκαρώσαμε
γράψαμε γιὰ τὸν θάνατο.
β΄
Πόσους θανάτους ἀποτρέψαμε ἀπόψε
μὲ τὶς συλλαβὲς τῶν στίχων;
Οἱ σκιὲς ποὺ ξεγλιστροῦσαν στὸ χαρτὶ
ἦταν θάνατοι ντυμένοι μολυβιές.
Ἦταν νὰ κάψουνε τὸ ποίημα,
γιὰ νὰ νικήσουν, μὰ λιποτάχτησαν.
γ΄
Ἄργησε ἡ νύχτα νὰ περάσει,
κάθε στιγμὴ ἐκτελέστηκε ἀργά.
Στράγγισε στὰ ὄνειρα
τὸ φαρμάκι του ὁ θάνατος
καὶ προσπέρασε.
δ΄
Κι ἀπάνω ποὺ ἔθρεφε ἡ πληγὴ στὸ στῆθος
ξεπετάχτηκε ἀπὸ μέσα της τὸ κεφάλι τῆς ὀχιᾶς
γιὰ νὰ ξαναδαγκώσει κάποιον ἀνύποπτο
καὶ νὰ ἐπιστρέψει νὰ φωλιάσει στὴν καρδιά.
Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ λοιπὸν τὶς θεραπεῖες,
τὰ γιατροσόφια καὶ τὰ βότανα.
Οὔτε ἡ χειμερία νάρκη φέρνει ἀποτέλεσμα
οὔτε τὸ δηλητήριο στερεύει.
ε΄
Στὸ νοσοκομεῖο πεθαίνουν ἄρρωστοι
καὶ στὸ προαύλιο ἡ βλάστηση ὀργιάζει·
θαρρεῖς πὼς τὰ λουλούδια
μὲ τὶς στερνὲς ἀνάσες μας ἀνθίζουν.
Στιγμὲς ἀπὸ τὸ ρεπερτόριο τοῦ θανάτου 2018 Θοδωρής Βοριάς
Read more
26.6.2020
”Νύχτες”
Mιας και ρωτάς- Ναι τα όνειρα χτίζονται –
Όμως μερικές φορές δεν κατοικούνται
Όσα χωράει ο νους μου
τ’ άλλα περισσεύουν
Πολλά φύγανε από μόνα τους
και κάποια με κυριεύουν
Βλέπω γύρω μου να γεννιούνται
ίσα που να ζήσουν
και ύστερα για την πίστη τους
πηγαίνουν και σκοτώνονται.
Αλιεύθηκε από τον τοίχο του Δ. Δημητριάδης
ART Patty Maher • Photography
Read more
25.6.2020
Αναδρομές
Έρχονται στιγμές, που αφήνεσαι
και ταξιδεύεις πάνω στα χνάρια σου
ακούγοντας μόνο την ανάσα σου.
Αυτό, σου είναι αρκετό
νιώθεις πως υπάρχεις!
Και πως η γη
είναι γεμάτη από σένα, από τα βήματά σου.
Απόψε,
μ’ αγκιστρώνει η βραδιά απ’ την ψυχή
με σεργιανάει.
Μπορεί και ν’ ανταμώσαμε!
“Από σιωπή και λάσπη” – Γιώργος Κιουρτίδης
ART Patty Maher • Photography
Read more
Ο Νίκος Σπυρόπουλος ήταν το παιδί που οι γονείς μας, μας έλεγαν να μην κάνουμε παρέα αλλά εμείς “φλογέρα”, και καλά κάναμε που δεν ακούσαμε τους γονείς μας στην τελική, διότι μάθαμε, όχι μόνο να ακούμε ελληνικό ροκ αλλά και να το αγαπάμε εξίσου όπως το βρετανικό αλλά και αμερικάνικο.Ο ίδιος, πιανίστας, κιθαρίστας, μπασίστας, τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ελληνικής ροκ σκηνής. Ιδρυτικό μέλος της ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑΣ , που σχημάτισε το 1977, μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό αλλά και δάσκαλο του στην κιθάρα, Βασίλη Σπυρόπουλο,και τον Αντρέα Μουζακίτη στα ντραμς. Μέλη επίσης της μπάντας, ο Μάκης Μπλαζής (μπάσο),ο Κώστας Κουρεμένος και ο Γιώργος Κοτσμανίδης στα φωνητικά. Read more
Με αφορμή τα 95 χρόνια που κλείνει τον φετινό Ιούλιο ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, οι Εκδόσεις IANOS κυκλοφορούν το βιβλίο του με τίτλο Μια πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη. gια την δημιουργική εργασία κα τον ελεύθερο χρόνο. Αντιμανιφέστο.Το κείμενο αποτελεί εισήγηση του στο Συνέδριο «Ελεύθερων Καλλιτεχνών» της Δυτικής Γερμανίας, στο Τύμπινγκεν το 1987, η οποία δημοσιεύτηκε αυτούσια στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine». Kατόπιν στην ελληνική εφημερίδα «Πρώτη» και έπειτα εκδόθηκε το 1989 σε βιβλίο από τις εκδόσεις Γνώσεις. Το συγκεκριμένο κείμενο επίσης περιέχεται στο βιβλίο «Μονόλογοι στο Λυκαυγές», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις IANOS το 2017. Read more
«Μοίρα των αθώων είσαι η δική μου Μοίρα!»
Ο.Ελύτης
Η αθωότητα είναι δυνατότητα που επιτρέπει την είσοδο στην υπερβατική πραγματικότητα, την οποία η συμβατική λογική και η περιορισμένη εμβέλεια των αισθήσεων αδυνατεί να συλλάβει.
Για τον αθώο είναι μοιραίο να μην υπάρχει άλλος δρόμος από την υπέρβαση, από την οποία προκύπτει και η θυσιαστική ζωή. Η υπέρβαση συνιστά μια απόσπαση από τον παλαιό κόσμο, από τον συμβατικό τρόπο σκέπτεσθαι και πράττειν.
Ο αθώος επιλέγει, συνειδητά, μέσα απ’ την επαναλαμβανόμενη διεργασία λαθών, παραλήψεων και εγκλημάτων να διέλθει ως μάρτυρας, ανοίγοντας μία προοπτική, η οποία αφορά το εδώ και το επέκεινα.Το εδώ και το επέκεινα συνάπτονται στο αιώνιο παρόν.
[Αλκμήνη Κογγίδου]
Patty Maher• Photography Read more
24-6-2020
ΟΙΚΕΙΑ ΗΔΟΝΗ
“Χαιρέτω δ’ έκαστος οις ήδεται”
( Λογγίνος: “Περί Ύψους” )
Οικεία Ηδονή.
Ευτυχία.
Η ηχηρή έκπληξη της καθημερινής
στιγμής.
Όλων των στιγμών.
Η θριαμβεύουσα Έκπληξις.
Το ηδύ του βλέμματος κάτω
απ’ το σκιάδι των ματόκλαδων
που καθηλώνει.
Η αίγλη του ανυπόταχτου σκιρτήματος
ενός υπογάστριου που ” εν θερμώ
παραλογίζεται”.
Οίνος μεθυστικός των μικρών ηδονών
της ζωής που στην Αγορά
της Ψευτο-ηθικής, στα αζήτητα
θα βρείς κι αυτές μετουσιωμένες
σε θάνατο.
Η ηχηρή ακόμα Έκπληξις
στις καθημερινές αιθρίες της Αγάπης,
όταν η καρδιά τις ηδονικές στιγμές
του Νου ζεί, όχι ως τέρψη βιαστική,
αλλά ως τραγούδι ατέλειωτο πουλιού
που έχει τα φτερά του στην Ψυχή!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
” ΤΑ ΗΔΟΝΙΚΑ- ΤΑ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ-
ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ” 2017-2020 Read more
23-6-2020
ΑΠΑΡΘΕΣ ΤΡΟΙΕΣ
Φθείρουν τα πάντα, αλλάζουν – Έρωτες,
σώματα, χέρια, βλέμματα, υποσχέσεις.
Όρκοι μπρος Σε εικονίσματα. Και ‘ σεις
μες τις χαράδρες αποσβένεστε βροντές
της όποιας μπόρας αγριωμένης. Κύμα
δεν εξαιρείσαι, παύεις στ ‘ακρογυάλι.
Τι παραμένει αναλλοίωτων εντέλει;
Κι ο θύτης κάποτε υπήρξε ως θύμα
στο παρελθόν. Είδες μην θρέφει
πληγή; Πύλη αιώνια σφαλιστή –
Προπύργιον μη λεηλατηθεί.
Μην γένηκαν βροχές τα νέφη
ενός γκριζόμορφου ουρανού;
Κόρη οφθαλμού να μη μουσκέψει
μα και πηγή να μην στερέψει,
κατακτηθεί κορφή βουνού;
Και πόσοι χτύποι, τις καρδιές
τάχα επρόδωσαν, κρίνα επάψαν
το μοσχοβόλισμα τους – Αλλάξαν
τα χάδια σε φόνευσης μαχαιριές!…
Μα και των ένθερμων θρησκευομένων
η πίστις, κλονίζεται κάποτε ερήμην.
Σκύβει το μέτωπο τ ‘αχρείου – Μην
τροχιές αλλάζουν πεπρωμένων;
Επομένως, παρωπιδικός ποτές –
Δίχως καμιά προσπάθεια, η σταλιά
σαρώνει ως χείμαρρος. Γυαλιά
στους λόγους βάζουν οι σιωπές.
Ποιος δεν ενέδωσεν σε πάθη;
Κι ο εύρωστος αποδυναμώνεται.
Eώς και ο χάλυβας διαβρώνεται –
Ποιος φλύαρος δεν εβουβάθη!…
Ρέπια δίχως κραυγές οι εξέδρες –
Μνημειακή έχτρητα στη φιλονικία…
Με μιας τα βλέμματα τόσο οικεία
κι οι συνευρέσεις ξάφνου ενέδρες!…
Να ενσκήψω και σ ‘εσένανε ρίμα…
Στιγμές, όπου εκτίθεσαι ως γερό
άσεισμ ´ ανάκτορο – Θες να απορώ,
άλλες που ορθώνεσαι σαν μνήμα;…
Σταθερές εμμένουν, μονάχα ακόμα
αμετάβλητες τόσες χιλιετίες –
Οι άπαρθες δύο ετούτες Τροίες.
Αίσθησις η απώλεια κι η νύχτα – Χρώμα…
Αλιεύθηκε από τον τοίχο του Τερζής Γιώργος
Read more
Οι συγγενικές σχέσεις δημιουργούν ένα πλέγμα, μέσα από το οποίο ο άνθρωπος ως μοναδικότητα δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει, μεσολαβεί η συναισθηματική εξάρτηση κι είναι πάρα πολύ δύσκολο να εντρυφήσει κανείς στη μοναδικότητά του, η οποία δεν γίνεται και διακριτή. Όχι, μόνον, δεν γίνεται διακριτή, αλλά στα πλαίσια αυτά δεν είναι το ζητούμενο. Η ανησυχία της επιβιώσεως ή της κοινωνικής αποδοχής και της διακρίσεως μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία υποκαθιστά την υπαρξιακή ανησυχία, η οποία θα έδινε την προοπτική της αυτογνωσίας.Η ζωή εδώ, μέσα από τη γραμμική αντίληψη του χρόνου, δεν θεωρείται και δεν αντιμετωπίζεται ως πεδίο δοκιμασίας, γι’ αυτό και επέρχεται η λήθη. Η ευαισθησία λειτουργεί όταν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος από εξαρτήσεις. Εάν, συνειδητοποιήσει την ύπαρξή του τότε, η ηθική του δεν περιορίζεται σε συμβατικά πλαίσια. Τίθεται στην υπηρεσία ενός έργου, σύμφωνα με τάλαντά του για το κοινό καλό. Read more
Το παιδί είναι ένα παράδειγμα αθωότητας, η οποία το καθιστά δέκτη και κοινωνό της αλήθειας. Το θέμα είναι, πώς μεγαλώνοντας θα διατηρήσει την αθωότητά του, δηλαδή πως θα νικήσει το χρόνο. Είναι εφικτό εάν, δεν αποσυνδεθεί από τη ψυχή του, εάν δεν χάσει την ανάμνηση της υπάρξεώς του. Αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει μέσα στη σχετικότητα πολύ εύκολα. Γι’ αυτό έρχεται ο Θεός Λόγος να τον ανακαλέσει. Συνήθως, το πνεύμα του κόσμου μέσα στο χρόνο επεμβαίνει καταλυτικά και το παιδί δεν μπορεί να προστατεύσει την αθωότητά του. Είναι πολύ δύσκολο να κρατήσει ζωντανή την ανάμνηση της υπάρξεώς του, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το χρόνο και τις επικρατούσες αντιλήψεις. Γι’ αυτό το λόγο, το να το πετύχει, συνιστά άθλο! Read more
22.6.2020
[Το Σύνδρομο του Σκαντζόχοιρου]
28.
Θ’ ανοίξει η τύχη παίζοντας χαρτιά
Και παίζοντας ζάρια
Παίζοντας μισή ζωή κορόνα γράμματα
[Όπως πάνω στα σκατά
Των ξένων βασιλέων
Που λάτρεψαν οι μουρόχαυλοι
Τού έθνους και τής πατρίδας]
Παίζοντας τάβλι στα ισκιωμένα καφενεία
Ανάμεσα στις βλαστήμιες και τον καπνό
Μέσα στη μουρμούρα των νικημένων
Που οι τυχεροί ξέρουν πώς να σαρκάζουν
Στα σφαιριστήρια με τις φαγωμένες στέκες
Στα ξενυχτάδικα πήχτρα στα μεθυσμένα
Πιπίνια και στις δευτεράντζες
Που βγάζουν στο πανέρι το κορμί τους
Ίσως ακόμη και σ’ αυτήν εδώ
Τη ρώσικη ρουλέτα
Ελπίζοντας να τελειώσουν πρώτα
Οι ηλίθιες σκέψεις που βγάζουν
Και ξεβγάζουν αργά μέσα στη νύχτα
Στους δρόμους τού πουθενά
Αλλά και σε κάμποσα βράδια χαμένα
Στο τίποτα και στο καθόλου
Κατεβαίνοντας όλα εκείνα τα σκαλοπάτια
Που θά ‘πρεπε να είχε ανέβει ο Σελίν
Στο “Musso & Frank”
Περιμένοντας καρτερικά τη Λαίδη Θάνατο
Την ελπίδα που πεθαίνει τελευταία•
Θ’ ανοίξει η τύχη
Το βλέπω μπροστά μου να συμβαίνει
Μέσα σε χάχανα και γέλια
Καλοκαρδισμένων που ξαναβρήκαν την υγειά τους•
Μόνο τη γνωστή ξανθιά δε βλέπω απόψε
Ν’ ανοίγει καπνίζοντας Menthol
Σαν τριαντάφυλλο τα πόδια της
Και γλείφοντας τα χείλη με νόημα
Να γινόταν και πάλι
Η πιο ορθάνοιχτη φαντασίωση• Read more
21.6.2020
Δεν είμαι ποίηση είπε,
-καθόταν στην εθνική οδό-
εισπνέοντας τη μαγιοβδομάδα σε ακινησία.
Αν αφήσω το χέρι μου
θα ραπίσει με δύναμη την ανέχεια,
αν αφήσω τους ώμους να γείρουν
θα ακολουθήσουν το δρόμο.
Μα οι ώμοι είναι ερωτικοί
όπως και τα χέρια
για να αρκεστούν στα στερεότυπα
ενός ανοιχτού δρόμου.
Αν αφήσω το νου μου
θα αφεθεί στο φυσικό περιβάλλον των αισθήσεων
στην αόρατη μνήμη της βλάστησης
στα καλοσκαμμένα φιλιά.
Δεν είμαι ποίηση είπε,
είμαι ο προφητικός λόγος της σκέψης μου. Read more
20.6.2020
Δέσμευση
Ζητώ να δεσμεύσω την ενέργεια ,
να την κάνω κίνημα
να πρωτοστατήσει, να ξεσηκωθεί,
να πάρει το δρόμο μπροστά,
να αλλάξει κάτι ,
να φύγουμε από το μαρτύριο
της στασιμότητας και της οκνηρίας.
Θέλω στόχους, οράματα πολλά και μεγάλα
και όχι μόνο την εφήμερη απόλαυση και ικανοποίηση
που θέλει την αλήθεια υποτακτική,
υποκριτική και μεταμφιεσμένη.
Προτού προλάβει η φαντασίωση της απόλαυσης
να σκεπάσει το κενό της ανθρώπινης ύπαρξης,
είναι ανάγκη τώρα
για ένα καινούριο όραμα.
ΝΕΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΝΤΩΝΗ ΖΑΙΡΗ Read more
19.6.2020
ΧΡΟΝΟΣ ΛΥΟΜΕΝΟΣ
Κι είναι τα χρόνια που
τον πρώτο ενθουσιασμό αφαιρούν
και από το αυθάδικο όνειρο
που κυμάτιζε στην απεραντοσύνη του
το λάβαρο μιας έπαρσης.
Τα σώματα τρίζουν κατάκοπα,
παροπλισμένα αυτοκίνητα
στη μάντρα του καυτού μεσημεριού,
αναμένοντας τρίτα και τέταρτα χέρια
να τα τρέξουν στις γνωστές διαδρομές.
Διαψεύσεις κι απάτες κείτονται
στα κουφάρια των δευτερολέπτων
αφοπλίζοντας τα δεδομένα.
Τα μάτια χαμηλώνουνε στο χώμα
μη προσδοκώντας πια τίποτα
παρά μόνο μερτικό
στην ησυχία. 2014
Ανέκδοτο-Αλιεύθηκε από τον τοίχο της Katerina Kanaki Axougka Read more
18.6.2020
Ολική έκλειψη Σελήνης
Ανέραστο κορίτσι,
της Σαπφούς αγαπημένη,
ερωμένη των ποιητών,
πάνω στους ασημένιους σου μαστούς
μυριάδες είναι γραμμένοι όρκοι
μην ακούς τον Κέπλερ και τον Γαλιλαίο
κάνε μια ολική έκλειψη,
όταν θελήσεις,
να τους σβήσεις
όλοι οι επίορκοι θα σε ευγνωμονούν
Πάλι θα λαμπυρίσουνε τα στήθη
καινούριοι όρκοι να γραφούν.
…του Σπύρου Βουτσινά
Read more
17.6.2020
Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ
[Σκηνές από την κατεχόμενη Αθήνα του 2016]
Εγώ ήμουν αυτός που τόξευες εκείνο τον καιρό.
Κι όταν παρήλθαν οι καιροί,
μια κουστωδία αγγέλων έστειλα
για να σε θεραπεύσει από τα ψυχικά σου τραύματα.
(Ποτέ δεν παρουσιάστηκα αυτοπροσώπως.
Η επανεμφάνισή μου θα ήταν
και πάλι αιτία για παλιές αναμετρήσεις
κι αδίστακτες διαμάχες).
Το να εκτεθώ στα λόγια σου
ήταν σαν να όφειλα στον εαυτό μου και πάλι
σειρά δεινών σε αφύλακτα πεζοδρόμια
με τηλεφωνικούς θαλάμους
πιασμένους εδώ και χρόνια από φίλους
που σε εχθρεύονται και σε αγαπάνε συγχρόνως.
Πλήρωσα αρκετά για τις αμαρτίες της γραφής
σε πολύβουα, καλλιτεχνικά στέκια,
σε αλάνες με σκηνίτες τσιγγάνους,
ανακαινισμένα αρχοντικά με φθαρτά υλικά,
που δεν άντεξαν σεισμούς, παρά μόνο δαίμονες.
Τώρα που διδάχτηκα τόσα
απ’ την ιώβεια υπομονή και την καταδίκη,
ψιθυρίζω κάθε πρωί μέσα στους κήπους,
στο ίδιο σκιερό μονοπάτι του απαλλαγής,
όλα μου τα μυστικά.
Μέσα στην ένταση και στο αιφνίδιο αναφιλητό,
είναι σαν να ξαναβλέπω τα παλιά μου όνειρα
να εκπληρώνονται στην άλλη ζωή.
Ανέκδοτο-Αλιεύθηκε από τον τοίχο του Γεράσιμος Δενδρινός Read more
16-6-2020
ΟΡΙΣΜΟΙ
Η αίσθηση είναι η φορά της ψυχής
ΠΛΑΤΩΝ 414c
Λάβαρα τα σύννεφα κυματίζουν,
μιας επανάστασης που ήταν πάντοτε
καθεστώς, δεμένα στα σκοινιά
που κρατούν τις ανθρώπινες μαριονέτες ακίνητες.
Χωρίς ψυχή και μνήμη.
Δεν κινήσαμε λοιπόν για πουθενά.
Μείναμε ανίδεοι ταξιδευτές καθηλωμένοι,
αφού η αίσθηση είναι η φορά της ψυχής
κι η μνήμη ο προορισμός της.
Κι ας μας χώριζε λίγη ζωή μόνο, ως την απέναντι ελευθερία.
“Τροπικοί Δείκτες”
https://kmoussas.eu/ Read more
15.6.2020
Υπάρχει διάρκεια και στάδια
στο άπειρο της επίγνωσης.
Και αν δε συμβαδίζουν οι απόψεις σου
με τις δικές μου,
οδήγα τον εαυτό σου
εκεί που νιώθεις την αλήθεια σου.
Στο επόμενο σταυροδρόμι θα συναντηθούμε.
Και τότε
ή θα έχω ευτυχίσει «που ανακάλυψα τη γνώση σου»
ή εσύ θα έχεις πάρει «την απάντησή σου».
“Απόσταγμα είναι οι στιγμές μου”
Read more
14.6.2020
ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ
Το πρόβλημα είναι
πως δεν άκουσα τις κούκλες.
Aνοιγόκλειναν
τα γυάλινά τους μάτια
λέρωναν τα λευκά φορέματα
έχαναν τα νάυλον μαλλιά.
Πρόσεχε τα Σάββατα
μου έγνεφαν,
είναι πάντα ξεκούρδιστα
ο μηχανισμός κλάματος δεν λειτουργεί
το κεφάλι δεν είναι κολλημένο
κυλάει σε μία μόνη Κυριακή.
Αν ήμουν πιο προσεκτική
θα είχα από τότε αποσυνδέσει την ελπίδα.
Επίσημα θα ήσουν τώρα.
Κλινικά απών. Read more
13.6.2020
ΥΓΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
Ή ΣΤΑΓΟΝΑ Ή ΩΚΕΑΝΟΣ
Ναι ή Όχι
Η ζωή επανάληψη
Δεν αγαπώ τις επαναλήψεις
Πίνω τον καφέ πικρό
Όπως πικρή είναι η ζωή
Μη σας γελά η ζάχαρη
Η μάνα μου λέει-έλεγε
“Δεν είναι πικρή η ζωή
Μικρή είναι ”
Copyright © Igor Morski, Morski Studio Read more
