Ποίηση στο Ραδιόφωνο | 4 Ποιήματα Γεράσιμος Δενδρινός
Ποίηση στο Ραδιόφωνο | 4 Ποιήματα Γεράσιμος Δενδρινός
ΚΟΔΑΡ [ Από τους Άβατους Τόπους ]
Είμαι σκηνίτης του χειμάρρου Κοδάρ.
Τα πετεινά του ουρανού
απ’ τις παλάμες μου τρέφονται
κι εγώ με τη στοργή τους δυναμώνω.
Τα δάκρυα της βροχής γίνονται
συχνά ένα με τα δικά μου.
Τις ολόφωτες μέρες που <τα> καλεί ο ήλιος,
πετάνε έως τις άκρες του ουρανού.
Τις παγωμένες νύχτες κουρνιάζουν
γύρω από τη φωτιά που ανάβω για να ξεχάσω
τη ζωή μου στην πόλη.
Μου μιλούν με γουργουρητά,
ίδια με το αναφιλητό του λαβωμένου κύκνου,
καθώς γλιστρά στην επιφάνεια του νερού
για το βασίλειο του θανάτου.
Εμείς δεν χλευάσαμε ποτέ τον σοβαρό και τίμιο κόσμο, μήτε μετρήσαμε τον πήχυ της αξίας των άλλων με μεζούρα. Αντί για πόζα και πουκάμισα ξεκούμπωτα ως τη μέση, κοιτάζαμε τα λασπωμένα μας παπούτσια που είχαν νοτίσει στον εξευτελισμό των δρόμων. Αν κάτι μας απέμεινε ακόμη, είναι που δεν ζητήσαμε ποτέ κάτι από κανένα. Το ψέμα της κουρτίνας που καλύπτει το φως του κόσμου, μπορούμε και το βλέπουμε ακόμα και τη νύχτα.
Αυτά που μου έμαθαν λειψά οι άλλοι, θα σου τα διδάξω ολοκληρωμένα ακόμα κι αν κλαις.
Ποίηση στο Ραδιόφωνο | 4
ΣΧΙΣΜΕΣ
Φροντίστε τα παιδιά μου όταν θα φύγω απ’ τη ζωή.
Στις ίδιες σχισμές των βράχων του βουνού
που ανεβήκαμε κάποτε μαζί,
ξοδεύοντας ώρες ατέλειωτες και βλέμματα
στο αγνάντεμα της πόλης των επισήμων,
εκεί θα μένουν στο εξής προορισμένα
να ζουν χωρίς γονείς.
Ικετεύοντας τον ουρανό κάθε νύχτα
με τα χέρια να διαπερνούν το σκοτάδι,
θα ’ρθει μέρα που θ’ απαλλαγούν
απ’ τη λύπη και την αποστροφή.
Αποκτώντας στο μεταξύ άλλο πρόσωπο,
με αυτό θα κατέβουν ξανά απ’ το βουνό,
και με άλλα μάτια θ’ αντικρίσουν
αυτόν τον κόσμο.
Γεννήθηκα για να είμαι απέναντι και όχι μέσα σε ομάδες παντός είδους και ποταπές ορέξεις. Διαπλάσσομαι διαρκώς με τα διαβάσματα και όχι με φίλους. Το ότι αντικρίζω τον κόσμο είναι ένα θαύμα που το ανακαλύπτω μονάχος μου. Στις συντροφιές διασπάσαι και αλληλλοκολακεύεσαι. Στις εκδρομές επιτελούνται δράματα, ενώ στις συγκεντρώσεις τα αιτήματα της δικαιοσύνης τα συνθλίβει πάντα ο ίδιος οδοστρωτήρας.
Η Ελλάδα όταν δίνει την ψήφο της προσφέρει αφειδώς υποταγή στον δήμιό της.
Ποίηση στο Ραδιόφωνο | 4
ΧΩΡΙΣ [ Από τους Άβατους Τόπους ]
Είμαστε μόνοι, κι ας είμαστε μαζί.
Χωριστά αφήνουμε πίσω μας τις μεγάλες πολιτείες,
στις απέραντες ερήμους βουλιάζουμε μαζί,
στις οάσεις όμως ελπίζουμε ν’ ανταμώσουμε αυτόν
που θα μας αλλάξει για πάντα τη ζωή.
Θα βαδίζει δίπλα μας με το βλέμμα
στυλωμένο στον ορίζοντα,
έχοντας τα χέρια πάνω στους γερτούς μας ώμους.
Μη θλίβεσαι αν έχω άλλον στο μυαλό μου.
Έτσι κι αλλιώς, μια οπτασία ανέγγιχτη είναι.
Ζούμε μαζί κι ο αποχωρισμός μας θα γίνει,
όταν με παρασύρει κάποτε ο ποταμός της λήθης,
κι εσύ μείνεις πίσω με το αγαπημένο πρόσωπο,
που έκρυβες για χάρη του ένα ναό στο στήθος,
προσφέροντάς του φτηνά και δώρα ανούσια,
χωρίς να γνωρίζω τίποτε, μήτε εσύ για μένα
που υποτάχθηκα κάποτε ολόκληρος στη σαγήνη σου.
Ποίηση στο Ραδιόφωνο | 4
Είμαστε μαζί, αλλά ζούμε χωριστά.
Διαφορετικά όνειρα μας καθορίζουν και άνθρωποι.
Ο νους μας δεν επιστρέφει ποτέ στο ίδιο σπίτι,
όπου η ανία της ζωής σαλεύει στα δωμάτια.
Στα γυαλισμένα έπιπλα είδες απόψε το πρόσωπό μου,
ίσως να είμαι αυτός που στέκεται πλάι σ’ ένα δέντρο
γυμνό από φύλλα. Ο άνεμος παραδέρνει μόνο
τα ξερά κλαδιά που σαλεύουν χωρίς ανασασμό.
Ζω μονάχος, αλλά έχω εσένα πάντα στο μυαλό μου,
κι ας διάλεξα εσένα, έναν άλλο,
να με συντροφεύει στη ζωή.
Με σένα κοιμάμαι και με σένα ξυπνώ.
Ένα αδύνατο χέρι σφίγγω καθημερινά,
έτοιμο να ακρωτηριαστεί και να σαπίσει.
Είμαστε μόνοι, κι ας είμαστε μαζί.
Είμαι διαρκώς μαζί σου κι ας βαδίζουμε αλλού,
σε άλλο κήπο, σε άγνωστη θάλασσα, σε πλαγιά ξένη,
όπου ανεβαίνουν δρασκελώντας άγρια άλογα
με τις κυματιστές τους χαίτες.
Κάθε φορά που στέκονται για να πάρουν ανάσα,
στρέφουν και κοιτάζουν, σαστισμένα κάπως,
τις παρουσίες μας και τη σκιά που χαίνει μπροστά μας,
πάνω σε κοίτη ανάγλυφη και ξερή
Για μια όλο και πιο χειρότερη πατρίδα ψηφίζεις κάθε 4 χρόνια απέναντι από το νεκροταφείο των Απόρων Κορασίδων με το στεφάνι στα μαλλιά που καταμάδησαν τα πουλιά και ξέρανε ο ήλιος.
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια αυτό το κράτος παραπαίει ανάμεσα στον φασισμό, στην πελατειακή σχέση, στην αφόρητη βλακεία, στην άγνοια, στην χυδαιότητα, στα τεράστια λάθη με θύμα τον λαό, στην αντίδραση, στον ναρκισσισμό, στη ρεβάνς του κακομοίρη, στην νοοτροπία του ταξιτζή-περιπτερά λογοτέχνη και στη μανία του κέρδους. Είμαστε λαός δούλων προς πώλησιν ένας-ένας στη σειρά.
Ποίηση στο Ραδιόφωνο | 4
ΑΠΟΣΚΕΥΗ
Και μην θελήσεις στο εξής
να μοιραστούμε τη μοναξιά μου,
αυτή την ήρεμη ακροθαλασσιά με τους πευκώνες,
τ’ αρχαία ερείπια, τα φοβισμένα ζώα
και τα κρίνα των βράχων.
Μια ζωή όλο και σε πιο αβαθή
προτιμώ να βυθίζομαι.
Ταπεινός ξενώνας, πάρκο Παστέρ
και λεωφόρος Φλέμινγκ
κάπου ψηλά στο Πέραμα, πάνω από τις δεξαμενές
του μαζούτ και πέρα, η ρημαγμένη Ψυτάλλεια
με τις αποπνικτικές αναθυμιάσεις
του θανάτου: το καταφύγιο
και η απαντοχή μου.
Μην θελήσεις να σου προσφέρω αφειδώς τις ώρες μου,
σπαταλημένες σε πολυσύχναστους σταθμούς
ανάμεσα στην ώρα της επιστροφής
και σ’ εκείνη της αναχώρησης.
Εδώ και χρόνια,
είμαι μια ξεχασμένη αποσκευή
σε κατάκλειστο ερμάρι φύλαξης
τη γραμμής «Αθήνα – Άπνοια»,
που δεν αναμένει πια κανένα χέρι
να την παραλάβει.
Και να ξέρεις πως στο διπλανό σύμπαν είμαστε όλοι νεκροί.
book-radio | Γεράσιμος Δενδρινός | Βήματα σε Λιθόστρωτο | βιβλίο
Book Radio | Poems 5 Gerasimos Dendrinos Poets-Radio Culture Art Poetry
ΠΟΙΗΣΗ & ΜΟΥΣΙΚΗ | Ά Αφιέρωμα Γεράσιμος Δενδρινός εκπομπή
Γιατί να γίνεις Μέλος | Why become our member | Join our Team
Δύο Tρόποι για να γίνετε Mέλος στην Oμάδα του Poets-Radio
