Ποιήματα για την Κωνσταντινούπολη | 1+7 Ευάγγελος Πέππας
Ποιήματα | για την Κωνσταντινούπολη | 1+6 Ευάγγελος Πέππας
Ο Βόσπορος δεν είναι θάλασσα
δεν είναι θάλασσα
χαρμολυπούμενος οδοδείκτης είναι.
Χαρμολυπούμενος οδοδείκτης.
1.
[Ανεπίστρεπτη Πλεύση]
Το ένα χέρι μου γροθιά
-θα καταφέρω-
Και τ΄άλλο θα τ ΄απλώσω
-να χαϊδέψω-
Όπως η Κόρη αγαπάει σ΄ένα λιβάδι το λουλούδι
την Ευτυχία που σε Ζω
-θα την σμιλεύσω-
όπως δακρύζει ο αμανές σ΄ένα τραγούδι.
Σε κάθε ανάσα θα σε πιω
-και ας μεθάω-
όπως μεθά ο νάρκισσος μπροστά σ΄έναν καθρέφτη
πλαγίου δευτέρου – [χ]ιτζάζ- μορφή
-θα σε κεντήσω-
με τον αντίχειρα σε σχήμα θηλυκού
-θα σε χαράξω-
στους ώμους μου στο μέτωπο και στην καρδιά μου
μ΄ έναν γλάρο στον Κεράτιο
-θα πλεύσω-
και στο Καντίκιοϊ στο Χαϊντάρ Πασά
-θα προσαράξω-
τα τραίνα των ψυχών που παν;
-που ταξιδεύουν;-
των ιδιαίτερων αυτών,
κι εδώ στην Πόλη
-επιστρέφουν;-
Στον Βόσπορο γλυκό αγέρι αναθώρει στα μαλλιά μου
και την οργή της Ιστορίας
-απαλύνει-
φυλλομετρώ, χείλη και «Ζήτω», να προσφέρω
-όπου χρωστάω-
στα Αναλόγια της Πόλης που σκιρτάει
-ξεδιψάω-
κι απαρνιέμαι της νόθας Ιστορίας το σκοτάδι
-όπου εμφωλεύει-
Με τεριρέμ και τενενά την γνώμη του Θεού
-αλλάζω-
όλοι οι λαοί σαν ένας
-να συμπλεύσουν-
τ΄Αρχέγονο Κακό να το συντρίψουν
του Χρόνου την ευθύγραμμη φορά
-να μαστιγώνουν-
και ανεπίστρεπτα στο Φως να κατοικήσουν.
2.
[Μυρίζοντας τα Ανεπίστρεπτα]
σαλβάρι λουλακί και κλάρες
όνειρα νότες χαρές υφαίνει
ζωγραφιές χουζάμ αμανές και Χάρες.
μύδια τατλού ποιήματα στα πιάτα
σάζι στο τσαρσί βραχνά κλαίει
-φλέγεσαι-
βυζαντινό τραγούδι άμετρο λέει
-καίγεσαι-
χαρμολυπά θρασύτατα μ΄εικόνες
σεβάσμια περήφανα σκιρτά κορώνες.
τον χαμένο χρόνο μου νοερά
τις μέρες που δεν ούρλιαξα για σένα φανερά
κι ας βαπτιστώ ξανά στου Βοσπόρου τα νερά.
Μυρίζοντας τα Ανεπίστρεπτα
στο βάρος των συγκινήσεων
προσφέροντάς σε, ίπταμαι
χρώματα και ήχους εξαπολύεις
γεννήθηκες χώρα μέσα μου
ω! Πόλη εσύ!
3.
[Χορός φλέβας]
Κύμα φτερούγισμα
αθανασίας θρόισμα
στο μπλε του βλέμματος
χορός φλέβας Πόλης
σιγής ξεσήκωμα
αντάρα χρόνου
σάστισμα λέξεων
πρωινού γαλάζια ελευθερία
δωρεάν πάταγος στο Φως.
Ποιήματα | για την Κωνσταντινούπολη | 1
4.
[Συμμετρίες]
Και η Πόλις πρωί και βράδυ γαλήνη φασαρία
Ορμούν οι μιναρέδες και οι τρούλοι
Ουρανός μικρογραφία περιπλανώμενα σύννεφα
Φλογισμένα πουλιά με τα φτερά τους δοξάζουν
Χειμώνα καλοκαίρι οι ήρωες στα καλντερίμια γεννιούνται
δικοί τους γίνονται οι μύθοι
Ουσάκ και νιαβέντι
Μέρα Θεού.
Η καλύτερη εκπαίδευση
γίνεται μέσα μας.
Ατίμητη χρυσή Βυζαντινή ομορφιά μου
χαμένη μεσ’ την δύνη σάπιων καιρών
Ανάσταση μαλαματένια στην καρδιά μου
και στου αετού της μνήμης των φτερών.
Μέσ’το μεδούλι κρυμμένο κεχριμπάρι
Πάσχα μυρίζεις μύρο,γιασεμί
λιβάνι προσευχή κι αγιοκέρι
σταλάζει ο Έρωτάς Του στην ψυχή.
Ατίμητη χρυσή Βυζαντινή ομορφιά μου
Κρίνε, στις ρούγες της ψυχής μου, στεναγμός
πληγές μελώνεις κι αναπαύεις τα όνειρά μου
καιρός να γίνεις Φως κ Ουρανός.

Art : Αυτοκράτειρα Θεοδώρα, 6ος αιώνας μ.Χ. Η κόμη των Βυζαντινών γυναικών ήταν πολύτιμα διακοσμημένη, ως ένδειξη πλούτου. Φωτογραφία Hervé Boudon
Κι ο ψάλτης ολόσωμος ανεβαίνει
στο πλατάνι τής φωνής, κόσμε!
6.
[Αγιογράφος Ονείρων]
Αμανέ θυμίζεις τής Πόλης
τεριρέμ μπαχάρια και γεύσεις
ντύσου σιωπή ηχηρά να μα γεύσεις
μίλα σαν προσευχή Σεραφείμ να γητεύσεις
αγιογράφος ονείρων μ’ ένα βλέμμα χίλιες λέξεις.
Αργά να έρθεις όπως Εκείνος
γεύση Θείας Κοινωνίας στα χείλη
μια στιγμή Πασχαλιάς να΄ ναι δείλι
μαστίχα, βανίλια, τριαντάφυλλο και μύρο.
7.
[Στιγμές]
Στιγμές χαλάρωσης
της φωτεινής κούρασης
μουσικές σκέψεις αιώνων
ευγνωμονώντας τα Ιερά Δώρα
της Πόλης και των ανθρώπων της.
Γιατί να γίνεις Μέλος | Why become our member | Join our Team