Ρένος Αποστολίδης | Ποιητική Ανθολογία | Poetry Anthology

Μια μέρα σαν σήμερα φεύγει απ΄τη ζωή ο Ρένος Αποστολίδης ένας από τους πλέον σημαντικούς πολυσχιδείς πνευματικούς δημιουργούς της χώρας μας που η ποιητική ανθολογία του  και τα βιβλία του έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της βιβλιοθήκης μας !

Νὰ κάνῃς πάντα ὅ,τι θέλεις!.. Πάντα ὑπάρχει δρόμος· μήν ἀκοῦς τὶς πόρνες τὶς σειρῆνες! Πάντα!.. Τότε θὰ δῇς: ὅλες οἱ “αἰτίες”  συρρέουν νὰ δομήσουν ἐκ τῶν ὑστέρων τήν “τρελλή” σου “αὐθαιρεσία”!.. Οἱ ὑποκρίτριες!.. Νὰ τὴν κουκουλλώσουν τὴ θεία “αὐθαιρεσία”! Νὰ μή φλογίσῃ τὰ μέτωπα κι ἄλλων ἡ φλόγα της, ἡ πύρα της κι ἀπὸ τὰ πέρατα τοῦ κόσμου ὅταν ἀνάβῃ!..

Ρένος Ἀποστολίδης [Ἀπὸ τὸ διήγημα “Μάνα φωτιά“, (Α₂³ σελ.321).]

Να τί γράφτηκε το 2004 για την απώλεια του 80χρονου Ρένου Αποστολίδη

11/03/2004: Πέθανε ο Ρένος Αποστολίδης
Ο Ρένος Αποστολίδης πέθανε χθες σε ηλικία 80 χρόνων. 
Υπήρξε λογοτέχνης από το ’44, δημοσιογράφος από το ’46 (μέλος της ΕΣΗΕΑ από το ’60), φιλόλογος του Πανεπιστημίου Αθηνών από το ’50, καθηγητής Αρχαίων-Νέων ελληνικών και Ιστορίας σε ιδιωτικά γυμνάσια της Αθήνας (’50-’56), και στα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας της ΕΣΗΕΑ (’89-’93).

Αντικομφορμιστής εκ πεποιθήσεως, δεν ψήφιζε ποτέ (έριχνε άδειο φάκελο) και ήταν εναντίον όλων των πολιτικών παρατάξεων, κομμάτων και κοινωνικών κυκλωμάτων.

Η βιβλιογραφία του (1945-2003): 
Τρεις σταθμοί μιας πορείας. Τα φτερά του Πελαργού. Ποιητικά γράμματα. Πυραμίδα 67. Τα Νέα Ελληνικά. Ιστορίες από τις Νότιες Ακτές. Το Κριτήριο. Ο γρασαδόρος και Τα χειρόγραφα του Max Tod. Κριτική του Μεταπολέμου. Βορά στο θηρίο. Κατηγορώ. Στη γέμιση του φεγγαριού. Ο Α2. Κλειδιά. Η άλλη ιστορία. Ανθύλη. Από τον κόσμο ΡΑ. Τετράμηνα, 1-18. Αντιτύπος. Renos. Καμμένα φρένα. Άξονες. Οι ερινύες. Ημερολόγια της Ανθολογίας. ΚΑΙΓΕ. Οι Εξάγγελοι. J.G. Droysen: Ιστορία του Ελληνισμού: Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τ. 2, Ιστορία των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τ. 2. Η Αυτοκρατορία των Σκουπιδιών. Οι γάτες. Ο Κεραυνός. Η Δίνη. Στον κυνηγημένο καιρό. Απάντηση στην Πυραμίδα 67. Αυτός που γαβγίζουν οι σκύλοι. ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ της Νεοελληνικής Γραμματείας, τόμοι 7. Ουλάν Μπατόρ. Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ: άπαντα τα δημοσιευμένα ποιήματα. Με σχόλια Ρ.Η.Σ.-Αποστολίδη και τελευταίο Το Μαύρο Καράβι.

Η ταφή του Ρένου Αποστολίδη θα γίνει, χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία, στο Κοιμητήριο Παπάγου αύριο Παρασκευή 12/3, στις 3.30 το απόγευμα, με τη συνοδεία μόνο των φίλων που εκτιμούσε και αγαπούσε. 
Παράκληση της οικογένειας να μην σταλούν στεφάνια.

Καλό σου ταξίδι Ρενάκο.

από Ευάγγελος Παναγιωτόπουλος 2:17πμ, Πέμπτη 11 Μαρτίου 2004
Μονάκριβε φίλε μου. 
Λατρεμένε μου δάσκαλε.

Και να σου πω Ρενάκο κάτι
από Ευάγγελος Παναγιωτόπουλος 3:52πμ, Πέμπτη 11 Μαρτίου 2004
που μου έμαθες χωρίς ποτέ σου ωστόσο να με δασκαλέψεις;

Σημασία 
καμία 
δεν έχει αν 
το ποτήρι είναι 
μισοάδειο ή 
μισογεμάτο. 

Ούτε εντέλει 
το αν 
υπάρχει 
ποτήρι 
ή όχι. 

Σημασία 
έχει 
το κατά πόσο 
είσαι 
δ ι ψ α σ μ έ ν ο ς.
…

από ενας 5:01πμ, Πέμπτη 11 Μαρτίου 2004
Αντιο φιλε

Αντίο Ρένο
από Ανώνυμος 9:59πμ, Πέμπτη 11 Μαρτίου 2004
Είναι αλήθεια πως επί Χούντας ανέλαβε να δημοσιεύει στις εφημερίδες κείμενα ελληνικής λογοτεχνίας (υποχρεωτικά). Λάθος του ασυγχώρητο. Είναι αλήθεια πως μπούκαρε στη Βουλή επικεφαλής Εκοφιτών. ΑΛΛΑ. Είναι αλήθεια πως το δεύτερο το έκανε για χαβαλέ. (Βλ. βιβλίο του “Ουλάν Μπατόρ”). ΑΛΛΑ Ήταν εξαιρετικά καταρτισμένος φιλόλογος, μισούσε και διεσυρε την ημιμάθεια, ήταν ανιδιοτελής και εντιμότατος, τράβηξε εντελώς μοναχικό δρόμο, ήταν δηλωμένος εχθρός της κουταμάρας, της θρησκοληψίας, ένα μαχητικότατο ελεύθερο πνεύμα που συγκρουόταν συνεχώς. Δάσκαλος του Έβερτ, τον ξεβράκωσε ως αρχηγό της ΝΔ, για την αγραμματωσύνη του και την βλακεία του. Εγωϊστής, πολυλογάς -με ουσία- συνεργάστηκε με το κανάλι Κουρή, για να ακουστεί η φωνή του. Αντιφατικός, ο μόνος ίσως στρατιώτης του εθνικού στρατού που δεν εριξε μισή ντουφεκιά κατά του Δ.Σ. Ίσως ένας αναρχικός της Δεξιάς στην οποία ποτΊσως ένας αναρχικός της Δεξιάς στην οποία ποτέ δεν ανήκε.

Του θανάτου βεβαιότερον ουδέν
από ο Μαύρος Γάτος 5:39πμ, Παρασκευή 12 Μαρτίου 2004
Διάβασα τυχαία αυτη τη στήλη. 
Εκτος του θανάτου ,που είναι πάντα βέβαιος , είναι σίγουρο και αυτό : Oτι ο Ρένος δεν ήταν πότε 
ανάμεσα στους <θύτες> και στα <θύματα> της ανοησίας της πολιτικής. ΄ Δέν έστειλε ποτέ τα κειμενά και τα ποιήματα της ανθολογίας που γέμιζαν ακόμα περσσότερο τις πολλαπλές εκδόσεις στους λογοκριτές της δικτατορίας (αδιαφορώντας για τη λογοκρισία.) Κατηγορήθηκε και απο τις 2 πλευρές ως <αντίθετος> , Τον είπανε οτι είναι δεξιός η αριστερός χουντικός ή αναρχικός , αυτά είναι γελοιότητες. 
Ναι , και των Αμερικανών ήτανε και της Κ.G.B ήτανε και της C.I.A … ολονών . δηλαδή κανενός . 
Ο Ρένος Αποστολίδης ήταν προσωπικά επαναστατικός . Δεν ξέρω αν επανάσταση είναι , η φωνή , η επίθεση , η μάχη , και… μήπως είναι πιο φοβερή επανάσταση (;) η απόφαση οτι δεν έχω καμιά σχέση με το κακό και τη φλυαρία αυτού του κόσμου . 
Για τα υπολοιπα που γράφτηκαν (και όσα θα ‘ρθουν , έιναι νομίζω καλύτερο να απαντήσει ο ίδιος (όχι σαν απολογία) 
που όσο τον ξέρω (ποτέ δεν ψήφιζε στις εκλογές και) ποτέ δεν αφηνε μπαλάκι που να μην το στείλει απο εκεί που ήρθε 
(ακόμα και τα κακογραμμένα ακόμα και τα τάχα χυδαία). 
””” 
Διαφύλαξα πάντα την ελευθερία μου. Ποτέ δεν διορίστηκα 
σε δημόσια θέση και δεν υπήρξα ποτέ μέλος συμβουλίου, αλλα ούτε παρατάξεως διοργανώσεως ή κόμματος.Πάντα είμαι κατά πάσης εξουσίας και δεν παραδέχομαι το κύρος καμίας αρχής. Δεν έχω καμία ηθική. Υποτίθεται πως είμαι αναρχικός! 
Έτσι το λένε!

Χωρίς να έχω ,όμως καμία σχέση με πράξεις τρομοκρατικές, με πράξεις βίας, που πάντα τις καταδικάζω! 
Δεν πιστεύω πως μπορεί να υπάρχουν ιδέες, που για αυτές οι ανθρωποι χρειάζεται να πονάνε. Φτάνει πια ο πόνος στον κόσμο. Αυτό που θά θελα να πώ σε όλους είναι: “Μή γρατσουνάτε τους ανθρώπους και τα ζώα” 
”Πάντοτε έτρεχα και τρέχω.Βέβαια ο καλός οδηγός τι σημαδεύει; Τη σύγκλιση στο σημείο μηδέν των παραλλήλων του δρόμου (…) Δυστυχώς τρέχω και νιώθω πάντα τι κερδίζω. Τίποτε. Καλό είναι λοιπόν να εισπράττεται και το τίποτα.

INDYMEDIA ATHENS

“‘Eφυγε” ο Ρένος Αποστολίδης
από Παναής 1:03πμ, Πέμπτη 11 Μαρτίου 2004

Ένας από τους σημαντικότερους φιλόλογους και λογοτέχνες της μεταπολεμικής γενιάς, ο Ρένος Αποστολίδης, έφυγε απόψε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες υπέστη εγκεφαλικό.
Ένας από τους σημαντικότερους φιλόλογους και λογοτέχνες της μεταπολεμικής γενιάς, ο Ρένος Αποστολίδης, έφυγε απόψε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες υπέστη εγκεφαλικό.

Ο Ρένος Αποστολίδης, ο οποίος ήταν επίσης και δημοσιογράφος, προκάλεσε συχνά με το έργο του ποικίλες αντιδράσεις. Ήταν γιος του σημαντικού φιλόλογου και λεξικογράφου Ηρακλή Αποστολίδη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1950 και δίδαξε ως φιλόλογος σε γυμνάσια της Αθήνας.

Εργάστηκε στην εφημερίδα «Ελευθερία» από το 1946 έως το 1967. Ως κριτικός λογοτεχνίας συνέχισε και μετά τη δικτατορία να δημοσιεύει κριτικές σε περιοδικά και εφημερίδες και ένα από τα πιο γνωστά του δοκίμια ήταν αυτό με τον τίτλο «Ο καιρός του Είναι».

Έζησε την Κατοχή και τον πόλεμο του ’40 ως απλός στρατιώτης και από την εμπειρία του τόσο στον πόλεμο όσο και στον Εμφύλιο στη συνέχεια, άντλησε το υλικό για το βιβλίο του «Πυραμίδα ’67». Άλλα γνωστά βιβλία του είναι τα «Κριτική του Μεταπολέμου», «Κλειδιά», «Κατηγορώ», ενώ συνέγραψε και πολλές μονογραφίες.

Σύμφωνα με επιθυμία της οικογένειάς του δεν έχει γίνει γνωστή η ώρα και η ημέρα της κηδείας του.

Ρένος Αποστολίδης

Στις 10 Μαρτίου 2004 έφυγε για τους τόπους των ωραίων Ελλήνων προγόνων ο διακεκριμένος φιλόλογος και μαχητής του πνεύματος Ρένος Αποστολίδης σε ηλικία 80 ετών.
Μπορεί να ήταν πια 80άρης ο Ρένος, αλλά ελάχιστοι νεώτεροί του είχαν το αθεράπευτα αντιπολιτευτικό μυαλό του («αντί-» γενικώς και επί παντός). Αιωνίως νεανίας, χειμαρρώδης άριστος μυθιστοριογράφος, ρηξικέλευθος έως και προκλητικός, μισητός στην Εκκλησία (αμοιβαία τα συναισθήματα τους) δεν είναι τυχαίο πως καιρό τώρα, είχε προνοήσει και είχε ζητήσει πολιτική κηδεία και… να μη τολμήσει παπάς να ζυγώσει..

Έφυγε λοιπόν ο Ρένος όπως έζησε. Δηλαδή ελευθεροπρεπώς, δηλαδή Ελληνικώ τώ τρόπω.
Καλό ταξίδι Ρένο. 
Θα σε θυμόμαστε πάντα.

«Αν οι Έλληνες ήξεραν Ιστορία…»
(απόσπασμα από συνέντευξη του Ρένου Αποστολίδη σε αθηναϊκή εφημερίδα της 13-6-93)

«Οι Έλληνες δεν ξέρουν Ιστορία. Και κυριότατα γιατί δεν τους μαθαίνουν. Και δεν τους μαθαίνουν γιατί δεν συμφέρει να ξέρουν και να κρίνουν, αλλά και γιατί τα μυαλά συντριπτικής πλειονότητας των διδασκόντων είναι χαλασμένα -όπως και ήταν χαλασμένα πριν αντίστροφα. Άλλοτε χρησιμοποιούσαν την Ιστορία στα σκολειά για να παράγουν εθνικιστικές συνειδήσεις. Μετά για να κάνουν κακή κι αδέξια προπαγάνδα ψευτοαριστερίστικη. Όλοι απλώναν αναχρονιστικά τις ιδεούλες τους και τις πίστεις τους στο παρελθόν, κόβαν και ράβαν την ιστορία στα μικρά μέτρα τους.
Αλλ’ έτσι η βαθύτερη ζήτηση της ιστορίας, που είναι κάτι το πολύ ριζικό στην ανθρώπινη συνείδηση, δεν ικανοποιείται, πεινάει επί μακρόν, κι εντέλει μαραίνεται. Σιχάθηκα μια ζωή να παλεύω να διαλύσω ψευτοϊστορικές ερμηνείες του παρελθόντος, εθνικιστών και τάχα μαρξιστών, τάχα “συντηρητικών” και τάχα “προοδευτικών”, να μην θαρρούν τα παιδιά πως η αρχαιοελληνική πόλις είναι ό,τι τάχα η εθνικιστική πατρίδα, να μην βγάζουν “προδότες” τους Θεμιστοκλήδες και τους Αντρούτσους, να μην βγάζουν όλοι “προδότες” τους πολιτικούς τους αντιπάλους, να μην απλώνουν στα παρελθόντα τα παρόντα πάθη τους.
Ποια ιστορία; Ποιος την δίδαξε ποτέ σωστά; Ποιος νοιάστηκε αλήθεια; Και γι’ αυτό ίσως δεν έχουμε και ιστορική μνήμη. Τι “ιστορική”; Ούτε χθεσινή δεν έχουμε! Πράγματα που τα ζήσαμε χθες, οι ίδιοι, στο πετσί μας, αφήνουμε θρασύτατα να μας τα λένε ανάποδα όλοι, και δεν αντιδρούμε!…»

BIΟΓΡΑΦΙΚΟ: Ο Ρένος Αποστολίδης γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του δημοσιογράφου Ηρακλή Αποστολίδη, αρχισυντάκτη σε πολλές αθηναϊκές εφημερίδες, διευθυντή της Εγκυκλοπαίδειας του Πυρσού και διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης (1945-1959), και της Ελπινίκης το γένος Ζαμπέλη. Το 1935 τέλειωσε το δημοτικό σχολείο και το 1941 το Βαρβάκειο Γυμνάσιο, όπου στις 28 Οκτωβρίου του 1941 οργάνωσε μαθητική αποχή. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής παρέμεινε ανένταχτος.
Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (αποφοίτησε το 1950). Φοιτητής ακόμη κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου στρατεύτηκε με το βαθμό του οπλίτη στο κρατικό μέτωπο. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του και για έντεκα χρόνια εργάστηκε ως καθηγητής αρχαίων και νέων ελληνικών, ιστορίας και λατινικών σε ιδιωτικά αθηναϊκά γυμνάσια.
Υπήρξε συνεργάτης του κρατικού γραφείου Τύπου του εξωτερικού, της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου, της Γενικής Διεύθυνσης Τύπου του Υπουργείου Προεδρίας της Κυβερνήσεως και του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Τιμήθηκε με το βραβείο πεζογραφίας του Υπουργείου Παιδείας (1960 για το έργο του Ιστορίες από τις Νότιες Ακτές).

Eιρήνη Γαβαλά

πηγή

πηγή