Blues & Poetry Κυριακή στις 22.00 με τον Ευάγγελο Πέππα

Σήμερα στις 22.00 με τον Λόγο των Λένα Πάτωνος Katerina Kanaki Axougka Σπυρος Σ. Βουτσινάς με μουσική επένδυση των Λόγων των, του Evaggelos Peppas και συνοδοιπόρους την Deborah Coleman και Jon Lord
στην Φωνή των Ποιητών poets-radio.net

Μιλάμε για το Μάρκο, ποτέ δε δάγκωσε κανέναν τα μάτια του, τα μάτια του – αγαπούσαν αλλά φοβισμένα οι ιδιοκτήτες του τον είχαν το μισό καιρό δεμένο, το μισό καιρό λυτό ούτε κι αυτοί ήξεραν από το Μάρκο τι ζητούσαν του ‘ριχναν ξεροκόμματα για φαγητό – έγινε κλέφτης τις νύχτες έσκιζε σακούλες σκουπιδιών. Μια μέρα θα τον στέλνανε στο άσυλο μετά κλαίγαμε, άλλαξαν γνώμη, ξανά ο Μάρκος δεμένος – λυτός συχνά του έδινα κι εγώ κάτι σκέφτηκα να τους τον πάρω αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν θα μπορούσα υπεύθυνα να τον αναλάβω. Μια φορά τον είχα ανάγκη, πήγαμε μεγάλη βόλτα μιλήσαμε τη γλώσσα των σκυλιών τα μάτια , μιλάμε για τα μάτια του Μάρκου, τα μάτια του Μάρκου τα χέρια που τον δηλητηρίασαν να πάθουν καρκίνο είπαν οι ιδιοκτήτες του, μιλάμε για τα μάτια του Μάρκου το πρωί εκείνο και σκοτωμένα ακόμα αγαπούσαν – αλλά φοβισμένα. Γιατί, γιατί, σήμερα που ο ήλιος με κινήσεις θεού – ηδονιστή – τα φύλλα των δέντρων γυαλίζει απάνω στα παγκάκια γιατί, γιατί ο Μάρκος να λείπει, γιατί να μην ζει μιλάμε για ψέματα – οι ιδιοκτήτες του μπορούνε να κλαίνε εύκολα τα ίδια δάκρυα τα καλοκαίρια… στα αναψυκτικά τους πιπιλάνε στα αναψυκτικά μας τα βουτάνε αντί για παγάκια, τα ίδια δάκρυα κάνουν αντιπαθητικά τα καλοκαίρια τα δάκρυα των ιδιοκτητών που δεν ξέρουν τι ζητάνε το ρόλο τους καλά τον παίζουν κι έτσι μας μπερδεύουν κι έτσι μας πολεμάνε – το ρόλο τους καλά τον παίζουν κι έτσι μας μπερδεύουν κι έτσι μας πολεμάνε.

Λένα Πλάτωνος – “Μάρκος”.  Από το άλμπουμ “Γκάλοπ” 1985.

 

https://www.youtube.com/watch?v=NwH6DoJNPxI

 

Η ερωτικότητα είναι στοιχείο κάθε δημιουργού, που το βλέμμα του αναδεικνύει το αντικείμενό του.
Είναι η επεξεργασμένη απλότητα που έχει αποβάλλει κάθε περιττό. 
Είναι η αυθεντικότητα που δεν ασχολείται με πιστοποιητικά γνησιότητας, γιατί δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα.
Είναι η αθωότητα που δεν είναι επιτηδευμένη άγνοια, αλλά συνειδητή επιλογή.
Είναι η γοητεία που δεν αναζητά οπαδούς, αλλά που εκφέρεται με τρόπο που κάθε τι που αγγίζει, γίνεται μοναδικό.

Η ερωτική στάση απέναντι στη ζωή
στηρίζεται στο ξεπέρασμα των δυσκολιών της.

“Η Ερωτικότητα στην Τέχνη και την Ζωή”.

Ευάγγελος Πέππας

 

https://soundcloud.com/evaggelos-peppas/l18vi15xnnhw

 

” Όταν γελάς, κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός¨ Και τι με αυτό ; οι χαζοί διασκεδάζουν πολύ!
“Όταν κλαίς, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός”. Και βέβαια είμαι συναισθηματικός. Μου αρέσει. Τα δάκρυα βοηθάνε.
“Όταν ανοίγεσαι στον άλλο, κινδυνεύεις να μπλεχτείς” Ποιός λέει οτι το μπλέξιμο είναι κίνδυνος; Εγώ θέλω να μπλεχτώ.
¨Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματα σου, κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό¨. Και τι άλλο έχω να δείξω;
¨Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου μπροστά στους άλλους, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αφελής¨ Α, μ έχουν χαρακτηρίσει πολύ χειρότερα από αυτό
¨Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην στο ανταποδώσουν¨ Δεν αγαπώ για να μου το ανταποδώσουν.
¨Όταν ζεις, κινδυνεύεις να πεθάνεις¨ Είμαι έτοιμος για αυτό….
¨Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να απογοητευτείς, κι όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις¨. Ναι, αλλά πρέπει να ρισκάρεις, γιατι ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις τίποτε. Ο άνθρωπος που δεν ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε, δεν είναι τίποτε. Μπορεί να αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη, όμως δεν μπορεί να μάθει και να νιώσει και να αλλάξει και να αναπτυχθεί και να αγαπήσει και να ζήσει. Δεμένος με τις βεβαιότητές του είναι ένας σκλάβος.Έχει παραιτηθεί από την ελευθερία του. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος

~Λεο Μπουσκάλια~ / Να ζεις,να αγαπάς και να μαθαίνεις.

 

https://soundcloud.com/evaggelos-peppas/aobhunaqlcm2

 

Λένε οι ποιητές:
Οι περισσότεροι έρωτες ,
του Καλοκαιριού,
είναι παράνομοι.
Δεν έγινε καμία διάψευση.
Έπεσαν βροχή οι μηνύσεις
ελθόντος του Φθινοπώρου.

 

https://soundcloud.com/evaggelos-peppas/hdebarmrzlxj

 

Δεν ήθελα πολλά. Τ  αυτονόητα. Έναν άνθρωπο ν’ αγαπώ, να κουρνιάζω στην αγκαλιά του σα γάτα. Σκεφτόμουν ν’ αφήσω τα πάντα για χάρη του. Με είχα ικανή. Να του μαγειρεύω, παντοφλίτσες στα πόδια, σα γνήσια ανατολίτισσα απ’ άλλους χρόνους. Όμως πάνω στην κρίσιμη στιγμή πάντα μου λάκιζα. Λίγο η συνήθεια, η χειραγώγηση, γιατί εκείνο και ετούτο έτσι, και έτσι που λέτε…πετούσα λέφτερο πουλί. Ώσπου ήρθε στην πόλη από ταξίδια μακρινά στις 5 ηπείρους, ένας του δρόμου μουσικάντης. “Α κυρά μου…διάλεξε”, είπε, “ή θ αγαπάς ή θα πονάς!”. “Μα αυτά τα δυο πάνε μαζί”, του είπα. “Δεν έμαθα αλλιώς!” “Είναι γιατί έβαζες πάντα τη σάρκα να δουλεύει. Οι άλλοι τρώγανε πολύ κ εσύ έμενες στον άσσο. Πρέπει να μάθεις ν’ ανεβαίνεις το όρος της αγάπης. Σιγά σιγά, πρώτα εσένα αγαπώντας”. Και έφυγε με την κιθάρα του γι’ άλλους τόπους. Από τότε παιδί μου άρχιζα να καθαρίζω το πηγάδι από κάθε μνήμη. Και ήρθε η στιγμή που μέσα στο καθαρό νερό καθρεφτίστηκε η αγάπη.

 

https://soundcloud.com/evaggelos-peppas/dmrouuljgkd8

https://www.youtube.com/watch?v=ZxhDVjOXes0

 

https://www.youtube.com/watch?v=LTxkSMVbyI0