La Poesia di Filomena | Ο μίτος της ποίησης
La Poesia di Filomena | Ο μίτος της ποίησης
H Filomena είναι Ιταλίδα είναι λάτρης της Ελλάδας και είναι εδώ σε τούτη τη χώρα που με τη ποίησή της ακολουθεί το μίτο της ποίησης και της δημιουργίας ,la Poesia di Filomena είναι ο τίτλος αυτού του άρθρου που όπως και εσείς θα διαπιστώσετε στα όμορφα δίγλωσσα ποιήματά της διαπνέεται από ευαισθησία,τρυφερότητα και αγάπη και για τις δύο γλώσσες,τα ελληνικά και τα ιταλικά !
Μια μέρα θα μπορούμε
να πούμε πως ένας θεός
μας κατοικούσε, ένας θεός
που ήθελε να μιλάει
με τον κόσμο
και να αισθανθεί τον πόθο
μέσω της σάρκας,
τον πόνο, το όριο
που δεν του ανήκει
να δει την καρδιά
να χλωμιάζει, τη φωνή
να τρέμει, να διεγείρει
τις αισθήσεις, να σβήσει.
*************
Ungiornopotremo
dire che un dio
ci ha abitato, un dio
che voleva parlare col mondo
e sentire il piacere
attraverso la carne,
il dolore, il limite
che non gli appartiene
vedere il cuore
che sbianca, la voce
tremare, l’accendere i sensi, il morire.
Όσα κάνεις με Αγάπη
δεν σε βαραίνουν.
Όσα κάνεις για την Αγάπη
προχωρούν ελαφροπάτητα
σαν χορός.
Tutto quello che fai con amore
non ti pesa
tutto quello che fai per amore
ha la levità
di un passo di danza.
Ήρθα στον κόσμο μια καλοκαιρινή μέρα, στην Ιταλία, σε ένα θαυμάσιο μέρος της περιοχής που σήμερα ονομάζεται Cilento, μεταξύ των αρχαίων πόλεων της Ποσειδωνίας και της Ελεάς (η πόλη των φιλοσόφων Ζήνωνα και Παρμενίδη).
Ήμουν ένα υπερβολικά ευαίσθητο παιδί, βασανισμένο από το φόβο του θανάτου και από σκέψεις πολύ μεγαλύτερες από εμένα, παρ ‘όλα αυτά,αισθάνομαι σήμερα ευγνωμοσύνη και γι ‘αυτό το πόνο. Μου δίδαξε πολλά.
Ποτέ δεν αποφάσισα να γράψω, απλά ήξερα ότι ήταν στο πεπρωμένο μου και το έκανα. Γράφω, πράγματι, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,κυρίως «ασκήσεις» γιά πολλά χρόνια, μετά και με την πάροδο των ετών αυτό έγινε για εμένα μια σοβαρή δέσμευση, και απλά ανταποκρίθηκα στην κλήση μου.
Γράφω ποίηση, αλλά δεν παραγνωρίζω την πεζογραφία. Για μένα η ποίηση είναι το νήμα της Αριάδνης στον λαβύρινθο του χρόνου και της ζωής. Ο,τι έμαθα, πέρα από ταπολλά διαβάσματα μου, βγαίνει μέσα στό γράψιμό μου, από τις διαισθήσεις που μου προσφέρει η ποίηση.
Αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο της Napoli με το Πτυχίο Σύγχρονων Γλωσσών και Ευρωπαϊκών Σπουδών (με μια διατριβή για τον Albert Camus) και στην καθημερινή μου ζωή διδάσκω ιταλικά και ασχολούμαι με μεταφράσεις. Άλλη αγαπημένη ασχολία μου είναι η ζωγραφική. Δεν αποπειράθηκα ποτέ να δημοσιεύσω τα πολυάριθμα γραπτά μου, εκτός από δύο φορές.
Η πρώτη ήταν σε ένα ιταλικό περιοδικό, του ποιητή ElioPecora, ο οποίος μ’εκτίμησε και δημοσίευσε το 2016 (τεύχος 37ο, Απριλίου 2016) στο περιοδικό του«Ποιητές και Ποίηση»κάποια ποιήματα μου (http://www.pagine.net/wp-content/uploads/2016/03/Copertina_Poeti-e-poesia.pdf ) η δεύτερη φορά, μια συλλογή περίπου 10 ποιημάτων γιά ένα ψηφιακό περιοδικό που ονομάζεται «L’Estroverso» (https://www.lestroverso.it/author/filomena-shedir-di-paola/), το ίδιο έτος (2016).
Μη μου χαρίζεις λουλούδια.
Τα λουλούδια, ας είναι
ολοζώντανα στο χώμα.
Να ευωδιάζει κάθε χάδι σου
και κάθε φιλί σου
να είναι τα πεταλά μου.
***********
Non regalarmi fiori.
I fiori, così vivi
nella terra.
Che sia profumo
ogni tua carezza
ogni tuo bacio
mi sia corolla.
Μ’αναμμένο σπίρτο
ο άνθρωπος κοιτάζει
στο σκoτάδι.
Δεν φωτίζει
πολύ,ούτε διαρκεί
αρκετά η κόκκινη καρδιά
που καίγεται.
Ίσως μόνο η Αγάπη
είναι έμφυτη γνώση.
Αλλά ποιός καίγεται.
ακόμη με αυτή
τη προσήλωση;
Φούρια ενός αναμμένου
σπίρτου στο άπειρο
σκοτάδι.
**********
Con un fiammifero acceso
l’uomo guarda nel buio.
Non illumina molto
né dura abbastanza
il rosso cuore che brucia.
Forse solo l’amore è conoscenza innata.
Ma chi arde più con questa furia?
Furia di un fiammifero acceso
nell’oscurità assoluta.
Όταν πρωτοήρθα,συνεχίζει η Filomena, για διακοπές εδώ στην Ελλάδα με τον Έλληνα φίλο μου, και χωρίς να το προγραμματίσω καθόλου, έμεινα εδώ… ενώ η οικογένειά μου με περίμενε τον Σεπτέμβριο! Αγαπώ αυτή τη χώρα, τους ανθρώπους της, την ιστορία και τον πολιτισμό της, τον αέρα της. Εδώ νιώθω σαν στο σπίτι μου, ένα παλιό σπίτι που λατρεύω και στο οποίο βρίσκω τον εαυτό μου, παρά τα προβλήματα που όλοι γνωρίζουμε τα τελευταία δέκα χρόνια.
Το όνειρό μου; Να ζω που και που σε ένα φάρο, ανάμεσα στα κύματα, με τα βιβλία, τα σημειωματάρια, τα στυλό, τους καμβάδες και τον γάτο μου!
Ωσότου θα υπάρχει ήλιος
θα υπάρχουν ελπίδες
σε αυτά τα δωμάτια
μισοκτισμένα
από ό,τι έγινε
και ό,τι δεν γεννιέται ακόμα.
Μόνο η καρδιά
γνωρίζει τα μονοπάτια της
και εμείς ακολουθούμε τα βήματά της
στεγνό το λαρύγγι
και μια γέφυρα στα μάτια μας.
Finché c’è sole
ci sono speranze
in queste stanze costruite
a metà fra quel che è stato
e quel che non nasce.
Solo il cuore
conosce i suoi cammini
noi seguiamo le sue orme
con l’acqua alla gola
e negli occhi un ponte.
Ειρήνη Γαβαλά
https://www.poets-radio.net/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82-why-become-our-member-join-our-team/
